Joe Hahn'ın İlk Filmi "Mall" Hakkında

Linkin Park son 15 yılın en başarılı rock gruplarından biri. Joe Hahn, DJ olarak kendini gösterirken aynı zamanda ilk albümlerinden beri Linkin Park kliplerinin yardımcı prodüktörlüğünü yapıyor. Şimdi de film alanına uzanıp ilk filmi olan Mall’u yönetiyor. Film Eric Bogosian’ın romanından uyarlandı, Vincent D’onofrio eşliğinde yapıldı. Ve bu film, doğrudan veya dolaylı olarak alışveriş merkezindeki vurma olaylarında yer alan bir grup insan hakkında bir karakter çalışması. Filmin 17 Ekim’de vizyona girmesiyle beraber, Joe Hahn’ı yakalayıp film üzerine konuştuk.

Mall’a nasıl bağlandın ve kitap sana aşina mıydı?

Vincent ve benim filmde yönetmen olan ortak bir arkadaşımız var. Bana daha önceden senaryoyu verdi ve Vincent onu Eric Bogosian’dan seçti. Bu onun romanıydı ve Sam Bisbee & Joe Vinciguerra ile bir araya gelerek yeniden yazdı. Sanırım Vincent filmi kendisi yönetecekti ama Sam bizi bir araya getirdi ve bunun için bir dolu fikrim vardı. Ve dedi ki; “Filmi sen yöneteceksin, ben de yapımcılığını yapacağım.”

Yani daha önceden Vincent ile arkadaştınız?

Hayır, bu proje doğrultusunda arkadaş olduk.

Yöneteceğin filmi bulmak ne kadar uzun sürdü? Yıllardır klip yönetiyorsun.

Büyük ihtimalle 15 yıl.

Yani bu Linkin Park ile işe başladığında bile yapmayı istediğini bildiğin bir şeydi.

Kesinlikle, bence yönetmenlik ve müzik yapmak birbirine paralel olan şeyler. İkisini de bir arada yapabilirim. İkisi de seyirciyle iletişime geçmek için yaratıcı olan ifadeler. Müzik filmin de büyük bir kısmında yer alıyor. Bu yüzden müzik klipleri boyunca öğrendiğim şeyleri dahil etmeye çalışıyorum.

Yönetmenliğe müzik klipleri ile başladın. Bir sinema filmi yönetebileceğini düşündüğün zamanlar oldu mu ya da film gibi iddialı bir şeyi ele almadan önce klip yapman ve sanatı öğrenmen gerekiyor muydu?

Klipleri oldukça hızlı bir şekilde yöneterek rahatladım. Benim için oldukça doğal bir süreç olduğunu hissediyorum ve sanırım sinema filmi de benim için genişletilmiş bir süreç. Videolarda çekmemiz için iki günlük bir süremiz oluyor, filmi çekmek ise on sekiz günümüzü aldı.

Mall’dan öncesine dönersek, yönettiğin kliplerden en sevdiklerin hangileri?

Waiting For The End oldukça iyiydi. Soyut gibiydi, bence dünyanın dijital olarak nereye geldiğini gösteren fütüristik bir fikir iletti. Ve bu teknik sayesinde bir şeyler iletebilmek benim için eğlenceliydi.  “Breaking The Habit” de benim için bir başka iyi olan klipti çünkü Japonya’daki bir animasyon stüdyosunda çalışmak zorundaydım. “The Catalyst” de yönetilmesi eğlenceli olanlardandı. Karanlık ve aynı zamanda bir kutlamaydı, karanlıkta ışığı aramaya çalışmaktı.

Grup onlara bir video fikri ile geldiğinde sana doğal olarak güveniyor mu?

Evet ve hayır. Gruptaki herkes gerçekten teknoloji dünyasında olmayan altı kişilik ortalama bir gruptan daha zeki ve çok akıllı, bu yüzden çok fazla avantajınız da oluyor. Küçük bir yönetimi alıyorsun ve bir süre sonra güveni inşa ediyorsun. Doğru fikir herkesle örtüştüğünde kesinlikle söyleyebiliyorsun ki bu yapılacak doğru şey.

Grupla her şey devam ederken film yönetmeyi nasıl araya sıkıştırabiliyorsun? Daha yeni bir albüm yayınladınız.

Bu film gerçekten çekilmek için 18 gün bulmak hakkındaydı. Yapım sonrasını düzeltmek uzun zamanımızı aldı. Ama çalıştı. Biz yoldayken uzun zamanımız oldu. Yapım öncesini bitirdik, herkese rolünü verdik ve doğru ekibi bir araya getirdik. Ve çekim için doğru alışveriş merkezini bulup bunu (filmi) yaptık.

Alışveriş merkezi daha önceden mevcut muydu yoksa kullanıma kapalı mıydı?

O zamanlar New Rock, California’da mevcut olan bir alışveriş merkeziydi, büyüdüğüm yere çok yakındı.

Bu çok iyi olmalı.

Evet, ama şu an kullanılmıyor. Önceden Montgomery koğuşu(?) vardı, şimdi ise Target.

Daha önceden müziğin ve yönetmenliğin birbiriyle alakalı olduğunu söylemiştin. Ve biliyoruz ki grubun bazı üyeleri filmin müziklerinde çalıştı. Ne kadar müzikseldi? Aklında birlikte çalıştığı şekilde açıkla lütfen.

Örneğin, açılış için aklımda belirli olan ama henüz evi olmayan bir şarkı vardı. Her zaman bu çocuğu araba sürerken ve şarkıyı söylerken hayal ettim. Başlık kredileri sadece giriş ve çıkışta ritmik olarak gidenler için aksaklık olurdu. Bence müzik kendini önceden veya sonradan açığa çıkarabilir. Bu yüzden müziği düzenlerken geçici olanı yerleştiriyoruz ve bazen müziğimizi içine koyduğumuzda eldiven gibi uyuyor ve benimle ağırlıklı olarak karakterin sesiyle pek çok açıdan konuşuyor. Bu öyle katkı sağlayan bir madde ki sahne onsuz yaşayamaz. Bazı şarkılarımızla böyle anlar bulduk. Ve bu anlar sayesinde filmdeki bu özel karakterler ile tema oluşturabiliyoruz.

Daha önce bir film için şarkı yaptın mı?

Birkaç müzik sıralamasında yer aldık ve Transformers filmleri için müzik kaynağı sağladık, onlar da bunu şarkıya dönüştürdü.

Filmin yapımı esnasında ve sonrasında silah şiddetinin güncel olaylarının çekimi vardı. Bu hassas bir konu haline mi geldi?

Her şey hakkında iki kez düşünmek zorundaydım. Sonuç olarak kendim için ortaya çıkardığım şey bu gerçekliktir. Artık haberlerde sizleri bu haberleri izlemeyi istemeyebilir olmanız konusunda uyarıyorlar çünkü bunlar grafiksel olarak hassas olabiliyor. Ama ne olduğunun farkında değilseniz biraz saklanıyorsunuzdur. Hikaye benim için gerçekten bir çare olarak fayda sağlamıyor. Hiçbir şey hakkında hiçbir çözüm veya öğüt yok . Bu film olmuş veya olabilecek şeyleri kurgu yoluyla tasvir ediyor. Bu insanları olumlu olmaya ve bu konu hakkında konuşmaya teşvik ediyor. Ne kadar çok insan bunun hakkında konuşursa, o kadar çok anlayışlı olunur ve çözüme yaklaşılır. Bu tür şeylerin olduğu her durum farklıdır. Bir şeyleri konuşmaktan saklanmak bana göre bunu ele almak için bir yol değil.

Şimdi önünüzde ne var?

Henüz hiçbir özellik dizilmiş değil. Birçok şey okuyorum ve bir dolu proje geliştiriyorum. Ama henüz değil.

Çeviri: Linkin Park Türkiye