The Hunting Party Albüm İncelemesi

Hybrid Theory’den Living Things’e kadar her albümde tarz değiştirmelerine bağlı olarak bu albümün nasıl olacağına dair büyük bir merak vardı. Tam bir rock albümü mü yoksa alternatife devam mı? Anlaşılanlara göre ‘Linkin Park öldü’ gibi söylentiler bizimkileri kızdırmış olmalı. Geri dönüşleri mükemmel oldu. Yapımcılığını başka birine bırakmadan kendileri yapıyorlar kendi albümlerini. Mike artık yeterince deneyim kazanmıştı bence de.

2014 martının başında canlı yayında 30 Seconds to Mars ile gerçekleştirecekleri Carnivores Tour’u açıklarken birkaç gün içinde sürpriz gelebileceğine dair ipuçları vermişti, Chester. Bütün beklentiler yeni bir şarkıydı tabi ki.Tarih 6 Mart 2014. İlk tekli geldi: Guilty All The Same.  Önce Shazam üzerinden dinlemeye sunuldu, ertesi gün ise ITunes üzerinden indirmeye. Şarkı beklentinin çok ötesindeydi. Herkesin tepkisi ‘Sonunda gitar soundunu duyduk, Linkin Park’ geri döndü’ oldu. Mike’ın hayranı olduğu rapçilerden Rakim’in şarkıya eşlik etmesi çok farklı bir hava yaratmıştı. Bu teklinin ardından grup üyelerinin verdiği röportajlarda albümün Guilty All The Same gibi uzun ve sert melodili şarkılar içerdiği bilgisi merakımızı iyice arttırmıştı.

Bir sonraki teklinin gelmesi ise baya uzun sürdü. 5 Mayıs 2014’te radyodan Chester’ın katılımıyla duyurulan şarkı Until It’s Gone oldu. Chester sunucuyla sohbet ederken bütün dinleyicilerin kalbinin ritminin değiştiğine eminim. Çünkü bende bütün işimi gücümü bırakıp şarkıyı bekleyenlerdendim. Ve sonunda şarkı başladı. Herkes büyülenmişti desem yalan olmazdı. Şarkı bitince “Bir daha çalsanız?” derken Youtube’da lirik videonun yayınlandığını gördüm. Video şu zamana kadar gördüğüm en güzel lirik videolardan biriydi.

Sıradaki tekli ilk olarak bir konserde söylendi. Wastelands isimli parça 26 Mayıs 2014’te resmi olarak yayınlandı. Mike’ın rapinin ön planda olduğu mükemmel bir şarkı daha bizimleydi. Bu arada albümün isminin The Hunting Party olacağı ve 17 Haziran 2014’te yayınlanacağı açıklanmıştı. Bir aydan kısa bir süre varken şarkı listesi yayınlandı. Bir ara MTV yayınlanan liste sonra kaldırıldı. Daha sonra ise grubun kendi sitesinden duyuruldu.  Liste şu şekilde:

1.       Keys to the Kingdom

2.       All for Nothing (feat Page Hamilton) 

3.       Guilty All the Same (feat Rakim) 

4.       The Summoning

5.       War

6.       Wastelands

7.       Until It’s Gone

8.       Rebellion (feat Daron Malakian)

9.       Mark the Graves

10.    Drawbar (feat Tom Morello) 

11.    Final Masquerade

12.    A Line In the Sand

Haziran ayının ilk günlerinde yeni bir tekli daha geldi: Rebellion. System of a Down grubunun gitaristi Daron Malokian’ın konuk olarak katıldığı şarkı sert melodileriyle bir anda hayranların göz bebeği oldu. Birkaç gün sonra ise yeni bir tekli geldi: Final Masquerade. Güzel bir davul solosuyla başlayan şarkı Chester’ın mükemmel sesinin zirve yaptığı şarkıydı bence. Diğer şarkılara göre daha hafif tonlarda melodiler içeriyordu. O kadar etkileyici olması o geceyi o şarkıyla geçirmeme sebep olmuştu. Bu arada her teklinin kapağının ve albüm kapağının özenle hazırlanmış olduğunu görmezden gelmek olmaz.

Albümün çıkmasına sayılı günler kala internete düşmüştü albüm. Birkaç yerde önceden satışa çıkarıldığı için böyle oldu sanırım. Kötü bir şeydi bu. Bütün heyecanımız kursağımızda kaldı resmen! Her yerde dolaşan albümü açıp bir de ben dinledim. 45 dakikalık albümün biraz daha uzun olmasını beklerdim açıkçası.  Bu arada albümün ilk klipi Until It’s Gone 12 Haziran 2014’de yayınlandı. Video delisi üyemiz Joe Hahn imzası taşıyan klip diğer Joe Hahn kliplerini geride bırakmayı başarmıştı bence.

Gelelim ilk şarkıya: Keys to the Kingdom. Chester’ı heyecanlandıran şarkı bu olsa gerek. Bir intro yerine Chester’ın çığlıkları çok daha güzel olmuş. Mike ise kusursuz rapiyle bir kez daha karşımızda. Onun dışında Brad’in sadece dinlemeyi sevdiği soloları büyük isteğimiz üzerine çaldığı şarkılardan biri.

İkinci sırada Page Hamilton’la yapılan ortak çalışma All for Nothing var. Nakaratları konuklarına söyleterek en güzelini yapmışlar bence. Çünkü o nakarat Chester’a ya da Mike’a gitmezdi diye düşünüyorum. Ve tabi soloyu da unutmayalım. Sonuç olarak hoş bir şarkı daha.

Sırada ise GATS var. Albümün en iyi parçalarından biri. Gerek sert soundu gerek gitar ve davul soloları gerek Rakim’in muhteşem uyumu şarkıyı kusursuz hale getiriyor.

The Summoning bariz konserlerde intro olarak kullanmak için yapılmış. Ama The Requiem gibi parçaların yerini alacağını düşünmüyorum. Boş beleş bir parça desek yalan olmaz galiba.

Sırada ise favorilerimden biri var: War. Chester’ın hakkını fazlasıyla verdiği şarkılardan biri. En çok beğendiğim sound ve solo bu şarkıda. Tek eksisi ise 2 dakika olması. Önceki albümdeki Victimized’ı andırıyor biraz.

Altıncı sırada ise Wasteland var. Mike’ın rapinin üstüne Chester’ın “Wastelands of todaaaaayy!” bağrışları tam olmuş.

Sıra Until It’s Gone var. Bu şarkı anlatılmaz yaşanır demek istiyorum. Buyrun dinleyin. Bu arada Until It's Gone klibi MTV Best Rock Video ödülüne aday gösterildi. 

Sıra Headbang yapmaya geldi. Rebellion’un girişinde ki solo buna gayet uygun. Basgitarın hakkını veren Dave’e de selamlar olsun. Diğer bir favorim de bu. Chester’la “Rebellion” diye bağırmak paha biçilemez.

Mark the Graves ise en sevdiğim parça konumunda. En güzel soundlardan birine sahip olmasının yanında vokal sounda göre hafif kaldığı için pek beğenilmedi. Sert soundla soft vokal kullanılması zıtlıkların bir araya gelerek oluşturduğu mükemmelliklere verilebilecek en iyi örneklerden olduğunu düşünüyorum. Tamamıyla soft vokal olmamanın yanında Chester’ın bağrışlarına da tanıklık edebilirsiniz.

Drawbar ise farklı dünyalara açılan bir kapı adeta. Harvard mezunu abimiz Tom Morello’nun katkılarıyla harika ötesi bir çalışma ortaya çıkmış. Birçoğumuzu ağlamaklı hale getirdiğini söylesem yalan olmaz her halde. İster istemez favoriniz oluyor bu enstrümantal.

Final Masquerade ise kapısı açılan dünyanın hoş geldiniz şarkısı olsa gerek. Bu kadar mı hoş gelir kulağa. Chester bu şarkıdaki sesiyle herkesi kendine aşık edebilir. İkinci olarak bu şarkıya çekilen klip Mark Pellington imzası taşıyor. Buyurun izleyin ve dinleyin.

Ve kapanış yapılabilecek en iyi şarkı ile yapılmış: A Line In the Sand. Aynı zamanda albümdeki en uzun şarkı. Mike’ın şarkıya girişinin çok farklı bir hava kattığı aşikar. Sound olarak Victimized ve GATS’ı andırıyor hatta kısım kısım aynı sound çalıyor. Bir diğer favorim de A Line In the Sand oluyor bu durumda.

Genel olarak bakarsak bütün Linkin Park albümleri gibi çok iyi bir albüm karşımızda. Günümüzdeki birçok albüm gibi dinlemeye değer birkaç şarkı bulundurmaktan öte her parçası kendini dinlettiriyor. Hepsinden orijinallik fışkırıyor resmen.  Boş şarkılar içermiyor yani, The Summoning sayılmazsa. Bir zaman sonra bağımlısı olabilirsiniz dikkat edin. Albümü baştan sona dinleyin, kesinlikle pişman olmayacaksınız.

Bir de Joe’dan fazla bahsedemedim. Eski şarkılarda olduğu kadar öne çıkmamış bu albümde. Ama dikkatle dinlediğinizde şarkılarda önemli bir yere sahip olduğunu görebilirsiniz. Rob’un şarkıların yoruculuğundan bir çalıştırıcı ile çalıştığını ve fizik tedaviye başlaması gerektiğini hatırlatalım. Umarız iyileşir kısa zamanda.

İyi dinlemeler!

Yazar : Oğuzhan Agkuş