Chester'ın eşi Talinda Bennington, NowThis'e akıl sağlığı hakkında açıklamalarda bulundu.
Çeviri: İpek Alâra AKBULUT, Linkin Park Türkiye
Fotoğraf: (©Frazer Harrison/Getty Images)
Fotoğraf: (©Frazer Harrison/Getty Images)
(© NowThis)
Talinda: Depresyon yüzünü göstermez. Kocam hayatını kaybettiğinde en güzel
zamanlarıydı. En iyi zamanlarıydı. İntihara meyilli biri gibi, bunalımlı biri
gibi görünmüyordu.
(Kendini öldürmeden günler önce herkes Linkin Park vokalistini mutlu
sanıyordu.
Bir kişinin ölümü bir akımı başlattı.)
Talinda: [Chester’ın] ölümünden sonraki saatleri ve günleri hatırlamıyorum.
Benim için hepsi bulanık.
Tobi Knehr (Chester’ın kız kardeşi): Benim mükemmel kardeşim gitmişti. Bu
şimdiye kadar hayatımda hissettiğim en güçlü darbeydi. Nefes almayı hak
etmiyormuşum gibi hissettirdi çünkü o bir daha hiç nefes almayacaktı.
(Chester yetişkin hayatının çoğunda depresyon ve bağımlılıkla savaştı. Bu
problemleri müziğine sıklıkla müziğine kattı.)
Talinda: Chester her şey olduğu gibi müziğiydi de. Şarkılarıydı,
şiirleriydi. Bu onun kaçış noktasıydı. Sahnede her duygu yaşıyordu ve 9 yıl
boyunca sahnede aynı mikrofonu kullandı. Onu evde tutuyorum. Çocuklarım
babalarına yakın hissetmek istediklerinde onu kullanıp konuşmaya izinleri var.
Mikrofona dokunduğunuzda, onu tuttuğunuzda bunu hissedebiliyorsunuz.
(Chester hayatını kaybetmeden 2 ay önce Linkin Park 7. Albümünü
yayınlamıştı.)
Tobi: Yeni albüm için çok heyecanlıydı. Birkaç şarkıyı bizimle paylaşmıştı. O çok hayat dolu gözükürdü.
Talinda: Biz tanışmadan önce bile yıllardır intihar düşüncesiyle
boğuşuyordu ve bunu biliyordum. Ancak bizi bıraktığında bu tamamen
beklenmedikti.
(Polis Chester’ın naaşını 20 Temmuz’da Los Angeles’taki evinde buldu.)
Tobi: Bunun olacağını görmemiştim. Bunu beklemiyordum, tahminim yoktu. Ve
çok boş hissettiğimi hatırlıyorum. Kendimi hiç bu kadar umutsuz ve boşlukta
hissetmemiştim. Gün doğumunu bir daha görmeyi hiç hak etmemişim gibi hissettim
çünkü o bunu bir daha yaşayamayacaktı. “Bunu aşarsın” diye bir şey yok, bu
yanlış. Gerçeklik değişir.
Talinda: Twitter üzerinden insanlara ulaşmaya başladım. Onlar bana
ulaşıyordu, umutsuz hisseden hayranlar, binlercesi. Kendilerine zarar vermek
istiyorlardı ve ben çaresiz hissettim çünkü onlara yardım edebilecek duygusal
iletişim genişliğine sahip değildim. Bu yüzden tweetlerini retweetlemeye
başladım ve Twiteter’daki diğer insanlardan birbirlerine yardımcı olmalarını,
destek olmalarını istedim. Bu benim bazı karanlık zamanlarda iyi olmama yardım
etti.
(İntiharı Önleme Hattı Chester’ın ölümü açıklandığında %14 daha fazla arama
aldı.)
Talinda: Ölümünün boşa gitmesini istemedim. 7 çocukla beraber bir ailemiz var. Bir
gün hepsi geri dönüp babalarının ölümüne bakacaklar ve ben bunun yanlış bir
rock yıldızı trajedisi olmasını istemedim. Onların hatası olmadığını
anlayabilmelerinin yolu mental hastalıkları anlamak. Akıl sağlıklarına dikkat
etmeyi anlamak. Aynı zamanda geri bdönüp bakmalarını ve “Babamın ölümü bir
değişim noktası” demelerini istedim. O bir akımı başlattı. Bir şey yaptı.
(Talinda akıl sağlığı problemleri hakkında farkındalık yayan bir kampanya
olan 320 Changes Direction’ı başlattı.)
Talinda: Anlaşılmasını gerçekten istediğim şey birinin iyi olduğunu ve
göründüğünü düşünseniz bile ya da iyi görünüp ve her şey iyiymiş gibi
göstermeye çalışsanız bile, iyi olmamakta bir problem yok. Ve her gün bunun
üzerine çalışmakta da bir problem yok.
(Bu organizasyon herkesin işaretleri bilmesini istiyor)
Talinda: Yönümüzü değiştirmek için insanların gösterdiği evrensel olan beş
işaret var: Bunlardan biri kişilikte değişiklik, sıkıntı, geri çekilme,
umutsuzluk, kişisel bakımda azalma. Bu değişebilir derecelerde olabilir.
Sevdiğiniz birini farklı davranırken görürseniz
ona ulaşıp iyi olup olmadığını sorun ve destek sağlayın.
Tobi: Tüm dünyanın hepimizin mental sağlığı olduğunu anlamasını istiyorum.
Olduğumuz yerin derecesi değişiklik gösterir. “Akıl sağlığı” kelimeleri
utanacak şeyler olmamalı. Bu olmadığında inanıyorum ki utanç ve gizlilik
ortadan kalkacak. Bizi öldüren şey bu gizlilik.
Yorumlar
Yorum Gönder